Artwork in Tamale
Van: Inge Steenhuis

Na wat rondvragen en wat straatspeurwerk had ik een groepje jongens verzameld van 14 tot 20 jaar die zomer-vakantie hadden en wat rondhingen. Ze wilden iets crea-tiefs leren, en natuurlijk wel wat verdienen. Waar ik mij
een beetje op verkeken heb is dat er elke dag weer nieuwe deelnemers op kwamen draven, een broertje van de guard, een neefje van de eerste klant e.d. Moeilijk om daar na 3 dagen nog nee op te zeggen, maar ik wilde een echt team opbouwen, met ieders eigen talenten op de voorgrond. Natuurlijk een paar die goed konden tekenen, èèn echt creatieve denker was genoeg, èèn goede planner die het altijd over tijd en geld had, èèn hele nette harde werker die alle lijnen recht trok, en het liefst èèn die nieuwe klanten aan kon trekken, een goede kletser. Die laatste categorie had ik er wel 3 van want kletsen kunnen ze wel.

We begonnen de eerste week met gewoon praktische lessen van mij over belettering, kleuren en vooral de techniek van het uit de hand een reclamebord ontwerpen. Langzamerhand kwam de rol van de klant meer in zicht
en zochten we samen de eerste winkel op die wel zin in een bord aan zijn gevel had. De stijl, de maat, de prijs, alles hebben we besproken, de jongens stonden er de eerste keer met open mond bij. Na 2 dagen hadden ze de schets voor de RAMADAN Shop af en moesten ze het laten zien ter goedkeuring. Ze verdedigden hun keuzes zelf en spraken datum en tijd af. Het moment dat ze het erop timmerden, wat een glorie. En het moment van uitbetaling, wat een trots. Die middag wilde ik ze vrij geven om de eerste inkomsten te vieren, maar onze acquisitieman stoomde meteen door naar boutique "It shall be permanent", naast de Ramadanshop, om daar heel nonchalant tegen de eigenaresse te zeggen: dont you think you need some artwork? Hij wees op de buurman zijn bord en toen wilde zij natuurlijk ook.
Zo werkten we rustig 4 weken door, de topper was wel de laatste, ze werden steeds ingewikkelder. Dit was een dubbel triangelbord op poten, dat elke avond binnengehaald werd. Total Tyres, met springende dolfijn. Naam, belettering, idee en technische uitvoering, alles door dit art team bedacht. Ze werden steed ontspannener en duurder, en ik liet ze steeds meer los, ook qua prijzen. Het laatste bord was wel 20 x zo duur als het eerste. Toen we
in de laatste week ergens een bordje rijst gingen eten en ik ze wees op een mogelijk klant langs de weg haalden ze hun neus op en zeiden:"That one is too small for us"!!!!! Inwendig moest ik lachen en zei "Oh pardon".

De laatste vrijdag hebben ze betaald gekregen, (ik had alles opgespaard), en toen hadden ze nog 5 wachtende klanten. De verf hab ik achtergelaten om fietsenzaak de BicycleBrothers te doen en dan zonder mij. En alles zonder
computer.



 

Klik hier voor de foto's