Artwork in Tamale
Van: Inge Steenhuis
Na wat rondvragen en wat straatspeurwerk had ik
een groepje jongens verzameld van 14 tot 20 jaar die zomer-vakantie hadden
en wat rondhingen. Ze wilden iets crea-tiefs leren, en natuurlijk wel wat
verdienen. Waar ik mij
een beetje op verkeken heb is dat er elke dag weer nieuwe deelnemers op kwamen
draven, een broertje van de guard, een neefje van de eerste klant e.d. Moeilijk
om daar na 3 dagen nog nee op te zeggen, maar ik wilde een echt team opbouwen,
met ieders eigen talenten op de voorgrond. Natuurlijk een paar die goed konden
tekenen, èèn echt creatieve denker was genoeg, èèn
goede planner die het altijd over tijd en geld had, èèn hele
nette harde werker die alle lijnen recht trok, en het liefst èèn
die nieuwe klanten aan kon trekken, een goede kletser. Die laatste categorie
had ik er wel 3 van want kletsen kunnen ze wel.
We begonnen de eerste week met gewoon praktische
lessen van mij over belettering, kleuren en vooral de techniek van het uit
de hand een reclamebord ontwerpen. Langzamerhand kwam de rol van de klant
meer in zicht
en zochten we samen de eerste winkel op die wel zin in een bord aan zijn gevel
had. De stijl, de maat, de prijs, alles hebben we besproken, de jongens stonden
er de eerste keer met open mond bij. Na 2 dagen hadden ze de schets voor de
RAMADAN Shop af en moesten ze het laten zien ter goedkeuring. Ze verdedigden
hun keuzes zelf en spraken datum en tijd af. Het moment dat ze het erop timmerden,
wat een glorie. En het moment van uitbetaling, wat een trots. Die middag wilde
ik ze vrij geven om de eerste inkomsten te vieren, maar onze acquisitieman
stoomde meteen door naar boutique "It shall be permanent", naast
de Ramadanshop, om daar heel nonchalant tegen de eigenaresse te zeggen: dont
you think you need some artwork? Hij wees op de buurman zijn bord en toen
wilde zij natuurlijk ook.
Zo werkten we rustig 4 weken door, de topper was wel de laatste, ze werden
steeds ingewikkelder. Dit was een dubbel triangelbord op poten, dat elke avond
binnengehaald werd. Total Tyres, met springende dolfijn. Naam, belettering,
idee en technische uitvoering, alles door dit art team bedacht. Ze werden
steed ontspannener en duurder, en ik liet ze steeds meer los, ook qua prijzen.
Het laatste bord was wel 20 x zo duur als het eerste. Toen we
in de laatste week ergens een bordje rijst gingen eten en ik ze wees op een
mogelijk klant langs de weg haalden ze hun neus op en zeiden:"That one
is too small for us"!!!!! Inwendig moest ik lachen en zei "Oh pardon".
De laatste vrijdag hebben ze betaald gekregen,
(ik had alles opgespaard), en toen hadden ze nog 5 wachtende klanten. De verf
hab ik achtergelaten om fietsenzaak de BicycleBrothers te doen en dan zonder
mij. En alles zonder
computer.