Het vijfde en waarschijnlijk alweer laatste verslag, 28-02-2013.

Maandagochtend naar de bank een giga bedrag eraf gehaald, en hoppa salarissen betalen op school met de blijde mededeling allemaal salarisverhoging, wat een blije gezichten, met dank ook aan onze Hotske, die weer een leuke donatie heeft gegeven.
Eigenlijk gaat alles zeer voorspoedig, de bouw van het nieuwe gebouw verloopt echt heel goed, de ouders komen schoolgeld betalen na de laatste meeting, dus het heeft echt geholpen, we hebben al 600 cedis binnen, das niet veel maar toch, we besluiten gelijk water en electra ervan te betalen.
We hebben maandagavond weer alle vrijwilligers in de Kidz Active Lodge, het zijn er een tikkie teveel, maar ons kokkie lost het perfect op, doe dat m maar eens na, 28 mensen te eten geven terwijl je er op 22 rekende. Knap hoor.
Onze kok, die Ismael heet, en onze schoonmaker die wij Yousouf noemen maar Usif heet, hebben de volgende bijnamen, waar vooral Ismael erg blij mee is, ik heb uitgelegd wat het betekend, hij moest er erg om lachen. Ismael noemen wij pannenlapje, en Usif heeft de Ghanese bijnaam Nyaba (grootvader) dus kan je, je het voorstellen, wij hebben pannenlapje en grootvader in de keuken.

Big Daddy onze aannemer komt met een prijsopgaaf voor het nieuwe dak van de crèche, en met de vraag voor meer geld voor het gebouw wat we nu bouwen, aangezien de hele markt hier in elkaar stort en de prijzen de pan uitvliegen, (logisch geen gas, geen diesel, geen water, vaak geen stroom, internet ligt er steeds uit,) we willen bedenktijd, en besluiten het toch te doen, het oude dak ligt los en vliegt met de wind omhoog.
Maar dak en extra kosten voor het nieuwe gebouw is toch samen 2000 cedis, niet zoveel natuurlijk, maar we kunnen het toch drukken naar 1500 cedis.
Een van de chauffeurs van de zandvrachtwagen heeft onze schoolpoort aan gort gereden, dus met de deal dat hij( Big Daddy) deze moet repareren, gaan we akkoord met bovenstaande.
Daarnaast kopen we eindelijk de nieuwe watertank, (stond allang op de verlanglijst en wordt gesponsord door vrienden van Rianne) met aan sluiting het op een muurtje bouwen en het brengen naar de school, toch ook weer een vermogen. Deze wordt gebruikt en geplaatst naast de keuken, van de Kidz Active school.

  
Ook hebben we vandaag de 22 schoolbankjes besteld,( met dank aan de Rotary Zwijndrecht) zodat de timmerman  alvast kan  beginnen met deze te  maken, misschien dat we dan in september op tijd zijn met alles, en kunnen de vrijwilligers de bankjes nog schilderen (als ze dit willen uiteraard).
Op dit moment is één van onze grootste onkostenposten, de onkostennota van twee vrijwilligers die werken aan dagelijks onderhoud op de Kidz Active school, wat er al niet gaat zitten in, stalen hoekelementen, leidingen, aansluitingen, nieuwe spaarlampen, afvoeren, hout etc. nou noem het maar op, echt helemaal te gek wat ze allemaal doen aan reparaties en onderhoud, maar voor Kidz Active wel duur. We zitten al zo rond de 1000 cedis, maar het was dan ook wel heel hard nodig.

John en ik hadden allemaal nieuw beddengoed meegenomen voor de Kidz Active Lodge, echt leuk weer, maar hier aangekomen misten we toch onderhoeslakens (in dezelfde kleur) wat denk je , mn vriendinnetje Mary gebeld in Nederland, zij gaat op zaterdag op pad, brengt het op maandag naar de post en exact één week later op maandag , hebben wij het al in huis, en gisteren lag het al op de bedden , in de nieuwe kamers van de Lodge, en het staat en past allemaal heel erg gaaf.
We besluiten om alvast het salarisgeld voor de maand maart te pinnen, aangezien dit aanzienlijk goedkoper is dan overmaken vanuit Nederland, dus dat staat ook al op de bank hier in Ghana.( is als
 je het omrekent toch bijna een (kwart) schoolbankje gratis.
Er worden 4 hele grote balen met rijst gekocht  voor de KA school, waarvan een halve zak wordt geschonken door Jasmijn een oud vrijwilligster. Eén baal is toch 140 cedis, met de vier zakken  komen we nog geen maand mee rond, en nu ook nog olie en tomaten.
Sylvester en ik laten nog even onze neus zien bij de Ghanese Education Service, je moet ze blijven pushen, vanaf volgende week gaat Sylvester weer iedere week alleen.
 
We hebben nog een interview gegeven aan  Duitse studenten van de universiteit in Frankfurt in Duitsland, die het vrijwilligersbestaan en de organisaties aan het doorlichten zijn/waren in Burkina Faso en Ghana. Ook hebben ze onze vrijwilligers ondervraagd, leuk om te doen.
Donderdagmorgen naar de school, iedereen gedag zeggen, en gauw de laatste foto`s nemen  bah,  dit moment vind ik nooit leuk, ons werk is nooit klaar als we weg gaan, dus moet je het zo achterlaten, uiteraard bel ik iedere dag met Tamale maar toch.
Ik ben tot tranen geroerd als ik van Victoria( lerares) een ( volgens haar) heel klein cadeautje krijg, een ketting van schelpjes die zij van haar oma heeft gekregen, een die ze al heel lang heeft, ik krijg m voor het fotoalbum van haar trouwen wat we haar hebben gegeven, wat lief, en wat ontroerend.
 
Gistermiddag, donderdag dus,  weer een meeting gehad met alle vrijwilligers , 26 op dit moment, en Bash en Sylvester, en onze nieuwe contactpersonen, het was weer gezellig, daarna gaan zij met z`n allen eten in het vrijwilligershuis van Vrijwillig Afrika, en gaan wij naar huis, eindelijk.
We hebben gisteravond en vannacht storm gehad, en je wilt het niet geloven maar het hele huis is zwart( terwijl het echt brandschoon was, eindelijk na alle verbouwingen), maar nu ligt overal een soort roet, niet een beetje maar een vieze dikke laag wat een troep, het ligt dan ook echt overal, we moeten ook steeds hoesten, wat een troep, en het schoonmaken gaat weer beginnen, wat zonde.
En vandaag wordt het koffers pakken, en lunch nog met z`n allen bij ons in de Lodge, en dan vliegen we alweer naar Accra en morgen naar Nederland, het is weer een zeer vruchtbare reis geweest, en heel erg nodig.

Groetjes Yvonne en John

Het vierde verslag, van alles wat en vooral van alles Tamale, 25-02-2013

Op maandag gaan we ( Bash, Ben, Dees, John en ik)naar het weeshuis Nyohini, om onze nieuwe contactpersonen voor te stellen, maar ook voor de film die John maakt, en uiteraard gaan we ook naar ons eigen prachtige gebouw, wat dus nog steeds niet echt wordt gebruikt en waar nog steeds maar  5 ( grote)kinderen wonen, het is een grote trieste boel. Binnen in het oude weeshuis is het druk, vrijwilligers van VW en andere organisaties,  Bashiru,( de blinde jongen die zo geplaagd wordt, hij woont in ons grote gebouw)  die gelijk gedag komt zeggen, en tegen John zegt hoi ,ik hou van muziek, de scheet, hij zag er wel goed uit.


Trouwens wie onze verslagen leest over Bashiru, in het boekje  bakvissen met ballen, staat ook een heel verslag van Bashiru, dat was ik helemaal vergeten , tot ik het van de week weer las.
Daarna gaan we naar de Nyohini  kliniek om gedag te zeggen en we moeten  de cadeaus  van de vrijwilligster nog steeds af  geven, wat denk je, te laat, kliniek is net gesloten, verdorie, er rust een vloek op hoor, we krijgen de cadeaus gewoon niet op de goede plek.


 Dus rijden we door naar ons volgende weeshuis het Amfani weeshuis, en ook hier een rondje voorstellen en kijken of nog steeds alles in orde is, hier zijn maar 4 kindjes, die alle vier in hun bedje staan tv te kijken, ook hier wordt je niet vrolijk. We besluiten dit op dit moment nog niet als project op te nemen. Daarna gaan weer  naar de bibliotheek , waar we een afspraak hebben met twee vrijwilligsters die er gaan werken en we geven helemaal blij de 1000 cedis, en wat ook heel fijn is, we geven ze aankomende week twee goed werkende laptops, die we bij ons hadden, die worden nu eerst van een Engels programma voorzien. Zodat de jongens van de bib, zodra ze vast internet hebben, een klein internet cafeetje kunnen runnen. Ook een goed bericht is, dat de grote bedrijfs printer aan zijn reis naar Ghana is begonnen en dat de éérste doos met boeken in Accra is gearriveerd.
Daarna is het ff rusten en komen de vrijwilligers van VW, naar de Kidz Active Lodge, waar we een BBQ hebben georganiseerd, ( we hebben  van de week een BBQ laten lassen) de avond is erg geslaagd, Kokkie doet al het werk hoor, rond 20.00 uur fietst alles weer richting huis en compound.
Op dinsdag heb ik me erg verheugd, we hebben de moeder van Sylvester uitgenodigd te komen eten, en gezegd ze mag mee nemen wie ze wil. Broers of tante etc., oke dat vinden ze leuk er komen er  5 zegt Sylvester, gezellig, nee er komen er 7 oke, ook leuk of nee er komen er  11, nou om een lang verhaal kort te houden ze zijn met 28 personen gekomen, 26 mensen en kinderen in drie taxi`s en Sylvester en zijn broer op de brommer.

Ismael de kok, had een hele grote tafel gedekt in het paviljoen voor de volwassenen, en een hele grote tafel onder de mangoboom voor alle kinderen, John had voor alle kindjes nog leuke presentjes , lolly`s en koekjes gekocht, het was echt heel erg leuk en gezellig, jammer dat er maar één Engels sprak, dat maakt het heel lastig, ook vonden ze het bestek verrekte vervelend, dus zeiden we gelijk, hoppa lekker met je hand eten hoor, doen wij ook, pppffftt, maar wat was het mooiste, ze gingen alle 26 in twee taxi`s weer terug naar Malshegu, je wist niet wat je zag, maar het lukte.
Er is nog steeds geen gas en benzine te koop, dus de taxi`s zijn ook echt schaars, ritje voor drie taxi`s 35 cedis en voor de twee terug 20. Duur dinertje voor ons, 28 en wij zelf en natuurlijk Ismael en hulp, 32 mensen aan het eten, maar zo de moeite waard.
Op woensdag laat ik Ben en Dees de Kidz Active school zien, heb ik gelijk daarna een afspraak met de aannemer, man, man, wat gaat het gebouw goed, echt super, het staat ook mooi op het schoolplein het klopt echt.
Wat ik steeds maar vergeet te vertellen, is dat sinds vorig jaar een hogere school uit de omgeving van Malshegu, de avondlessen in onze school geeft, aangezien ze zelf niet genoeg klaslokalen hebben, dus helemaal perfect.
En daarna een vergadering met alle leerkrachten, waarbij het voornaamste punt was de betaling van de salarissen of dat alsjeblieft verhoogd kan worden. Ik heb gezegd, ik snap dat de salarissen verhoogd moeten worden, we betalen gewoon echt te weinig, maar ik weet niet meer hoe het allemaal moet/kan. Maar ik heb ook gezegd, voor alles wat wij in Nederland en de vrijwilligers hier werkzaam doen, wordt erg weinig terug gedaan, ik zei, John heeft drie maanden geleden dagelijks in de brandende zon haakjes aan de ramen en deuren gemaakt, zodat ze open kunnen blijven, wat denk je dat één leraar dat gebruikt, nee iedereen laat alles gewoon kapot wapperen, ik zei ook dat we dat dus echt niet waarderen.

  

 
Op donderdagochtend hebben we de meeting op school met dezelfde leraren, de Chief, de Imam, enkele belangrijke dorpoudsten en veel ouders. Belangrijkste onderwerp het  niet betalen van de schoolgelden door de ouders, dus heb ik aan gegeven er nog drie maanden mee door te willen gaan, als er dan nog steeds geen schoolgelden zijn betaald moeten we sluiten, die hakte er wel in, maar we kunnen niet anders.
Uiteraard heb ik aan het eind ook gezegd, dat we daar niet vanuit gaan, omdat we anders echt niet een nieuw klaslokaal aan het bouwen zijn.
Heel leuk dat de stagiaires die stage lopen op onze school, dit zijn er 4  bij de vergadering aanwezig waren, die hebben af en toe wel  met hun oren gewapperd, van ze allemaal hoorden, maar vonden het super gaaf om bij te wonen, zij  zijn ook heel serieus.


We hebben ( John) twee nieuwe computers gekocht voor de computerklas, compleet met plat scherm keyboard en muis, dus super, alles wordt nu geïnstalleerd.
Na de meeting hebben we een rondje school gedaan de Chief, de Imam, en de regio Chief, ze spraken uit dat ze het zo waarderen dat we toch weer een klas gaan bouwen, nu is de toekomst van hun kinderen zeker gesteld, zeiden zei, omdat er in de hele omgeving geen school is, die nog kinderen kan plaatsten in de twee hogere klassen, dat geeft dus wel een heel fijn gevoel.
Daarna terug naar de Kidz Active Lodge waar de nieuwe vrijwilligers Djembee les hadden ( heerlijk onder de grote mangoboom)en daarna met ons allen een lunch.
Vrijdagochtend met Sylvester weer naar de Nyohini kliniek om de presentjes te geven, hèhè eindelijk gelukt, ze waren er echt super blij mee, vooral met de foto`s en de persoonlijke brief, van de vrijwilligster. ( ik zit altijd achterop bij Sylvester op de brommer, de directeur van de kliniek vroeg waar mn auto stond , ik wees achter op de brommer , ik heb nog nooit iemand zo verbaasd zien kijken, alle grote NGO, of Organisaties rijden met grote aircoauto`s en daar komen wij aan, haha helemaal goed zo. Daarna zijn Sylvester en ik naar de timmerman gegaan en hebben we nieuwe stoelen laten maken,  voor het  microkredieten kantoor twee , en voor de stagiaires ( ook in het micro-kredieten kantoor)ook  twee, deze dus voor Vrijwillig Wereldwijd.
En twee bureau`s voor de Kidz Active  school met twee stoelen en twee kasten, dinsdag klaar.
Voor de Kidz Active Lodge 8 nachtkastjes, ook dinsdag klaar, er begint schot in ons werk te komen.
Vrijdagmiddag een vergadering met Bash en Sylvester en John over het reilen en zeilen, van alles, Kidz Active, micro-kredieten, nieuwe klas, Vrijwillig Wereldwijd, nieuwe en oude projecten, nieuwe en oude gastgezinnen,de Kidz Active Lodge en noem maar op, maar was vooral ook erg gezellig.
 Onze kok ,Ismael,  kon het werk niet meer alleen aan, aangezien hij ook schoonmaakte en de was deed, dat was niet onze keus,  hij wilde graag inspraak met het zoeken naar  een hulp, maar had nu nog steeds niemand gevonden, dus hebben wij twee weken terug z’n vriend gevraagd, Yousouf, de twee mutsen doen het nu samen en het gaat echt geweldig, mooi team. Gisteren hebben we kip uit de Libelle gemaakt, met sinaasappel marmelade , gember, ketjap en sinaasappel schilletjes,etc., erg lekker, en super gezellig in de keuken, wijntje erbij, ( onze pannenlapjes niet, die wilden een sapje). Heerlijk stel in huis, lekker vrolijk.
Vorige week, heb ik aan onze klusjesman gevraagd, van de overgebleven stenen van de (nieuwe)slaapkamers een buitenplank te maken, dus drie muurtjes van één steen en daar een blad op, bij de keuken en de kraan, nou dat hebben we geweten, dat kreng kost ons een vermogen, daarbij is tie wel zo groot als de halve keuken is zelfs het blad bewapend met staalvlechten en een bekisting erom heen, we betalen ons gek aan cement, dan weer hout, dan weer loon timmerman, dan weer loon metselaar en noem maar op, en alles wat ik wilde was een buitenplank om bv te wassen, haha. Maar John en ik zijn wel gelijk crea bea gegaan, we hebben de afvaltegels van het huis gebruikt om een” mooi “mozaïek blad te maken, toch wel weer leuk.


Morgen is het maandag en onze laatste week alweer in Tamale/Ghana, morgenochtend ga ik naar school met de salarisgelden, en de blijde boodschap dat we toch alle salarissen verhogen, de kokkinnen  de nachtwacht en de schoonmaakster maar één tientje, maar de rest allemaal 25 cedis erbij , het is niet veel, maar altijd beter dan niets.
En in totaal voor Kidz Active komt het toch op 450 cedis extra iedere maand, dus al gauw  € 200,- .
Dit hele weekend zonder stroom overdag, de stroom is eraf van vijf tot vijf, er is al 5 dagen geen water in Tamale,( wij hebben geluk en zijn heel zuinig met het water in onze tank), en het internet ligt er steeds uit, of heeft zwak bereik, zelfs mijn telefoon is zwak in bereik,maar ach als dat alles is, het hoort zo bij Ghana, het goede nieuws is dat er sinds gisteren weer benzine te koop is, en sinds eergisteren gas, alleen zijn de prijzen heeeeeeeel hoog.
Allemaal weer tot het volgende verslag,   super bedankt voor alle reacties, erg leuk, wordt ook echt gewaardeerd, Yvonne.

Nog even een Ps. jullie hebben toch wel in de gaten, dat die man van mij alle taxi story`s  beleefd vanuit de voorstoel, dus de beste en ruimste plek van de taxi he, en dat hij mij altijd achterin propt tussen alles wat hij beschrijft.

Taxi 4
Een taxi in Ghana moet je niet alleen zien maar ook ruiken en proeven. Niet dat ik aan het interieur van zo`n vehikel ga likken maar ruiken is mogelijk zonder allerlei enge ziektes op te lopen. Je ruikt niet alleen de benzine die uit de lekke tank drupt maar ook de passagiers. Hoe later op de dag, hoe warmer het wordt, hoe indringender de geur. Ik doe hier zelf volop aan mee.

Doordat er een prijsverhoging van de benzine is aangekondigd, is de Vuel (zoals de meeste Ghanese fuel uitspreken) schaars geworden. De pompstations draaien de pompen op slot tot de nieuwe prijs bekend is. Ze rekenen zichzelf dan rijk door eerder ingekochte benzine met een hogere winstmarge te kunnen verkopen. Veel van de taxichauffeurs denken slim te zijn door de benzine te vermengen met alle soorten olie`s zoals diesel, terpentine en zelfs slaolie. De meeste taxi`s maken hierdoor een rookgordijn waardoor iedereen met tranende ogen langs de kant van de weg of in of op een voertuig zit. Een voordeel hiervan is dat het wegverkeer met de helft is verminderd omdat de meeste taxi`s stoppen door benzinegebrek of vervuilde brandstof.

Deze week ontmoete ik weer Baba, de taxichauffeur waar ik in eerdere afleveringen over schreef.
 Hij heeft nog steeds dezelfde Opel Kadett  taxi die bij hobbels wipt (geen schokbrekers) en bij het remmen kwaakt. Baba zelf ziet er ook een beetje uit als een kikker maar dan niet groen.
Tezamen met nog 4 passagiers hobbelden we gezellig richting centrum.
Nu hebben de verkeersdeskundigen in Tamale het te snel rijden weten te beperken door om de 100 meter een flinke verkeersdrempel dwars over de weg te kieperen. Dit werkt zeer efficiënt. Beter dan alle verkeerborden, flitspalen, helikopters, blikken op de weg en nog meer van die ongein zoals in Nederland gebruikelijk is.
Zo`n drempel/hobbel zie ja al van verre door alle losgeraakte auto-onderdelen die her en der rondom de drempel zijn verzamelt. Vooral uitlaten en bumpers voeren de boventoon hoewel ik hier en daar ook een wiel en zelfs een motor ontwaarde.
Bij elke drempel kreunde en kwaakte het kadetje  erbarmelijk en bij de 6e drempel gaf hij het op.
Dit was schijnbaar niet de eerste keer dat zoiets gebeurde want de hele meute keek niet op of om en ging gezellig door met keutelen terwijl Baba vervaarlijk gewapend met een schroevendraaier en een breekijzer ?? het touwtje van de motorkap losknoopte en met een vastberaden blik onder de motorkap dook. Na 5 minuten kwam Baba weer te voorschijn en startte de motor. Het gevolg was een enorme knal en zo,n enorme rookontwikkeling dat zelfs mijn medepassagiers naar buiten strompelden.
Toen de rook was opgetrokken ontwaarde ik Baba met een triomfantelijke grijns achter het stuur en wenkte iedereen om weer in te stappen en de weg te vervolgen.
De overige 14 drempels hebben we als volleerde hordelopers gehaald.

Groetjes John.

Derde verslag, alweer naar de Ghanese Education Service, Zondag 17 februari 2013

Op zondag vergaderingen, mmmmm,
Maandagochtend ga ik naar school, John heeft een andere afspraak, we gaan alle klassen verhuizen, dus wordt het paviljoen eindelijk echt in gebruik genomen als crèche, een van de vrijwilligers had hier al een super gave schildering gemaakt vanuit het Junglebook, zo leuk.
Iedere klas schuift er één op, en hoppa P6 heeft een volwaardig klaslokaal, wat een werk, maar wat een hulp van iedereen, zoveel vrijwilligers die meehelpen, en alle leerkrachten, echt gaaf.En wat zo leuk is, alle schoolbankjes waren al geschilderd ook al door één van de vrijwilligers van de vorige groep, super in de schoolkleuren geel oranje, foto staat voorop bij home.
 WAT EEN SUPER RESULTAAT, alle klassen die weer draaien en alles past.

Ook had ik een afspraak met Big Daddy ( de aannemer van de school, hij gaat lekker, wel vind hij het dak van het paviljoen wat er al staat te slecht, ( gebouwd door de lokale werkmensen), overal waar er een spijker inzit, zit een flink gat, dus als het regent wordt alles nat, en regenseizoen komt er wel aan natuurlijk.
Ik had m gevraagd of het mogelijk was, nu hij er toch is om de boel een tikkie te verstevigingen, maar zegt hij deze morgen, dat gaat echt niet er moet een nieuw dak op, de leraren hadden ons al verteld dat met storm het dak omhoog vloog, dus niet echt veilig. Oke, dus dat wordt nog een extra rekeningetje, het wordt nu wel heel krap met de financiën, gadver kunnen we helemaal niet gebruiken, maar goed het moet wel veilig en droog zijn.

Maandagavond komen alle vrijwilligers weer eten in de Kidz Active Lodge, dat zijn er 17, aangezien er 6 uit eten gaan, maar meer dan genoeg, maar onze kok kan het goed aan, en heeft gelukkig hulp.
Dinsdagmorgen gaan John en ik weer vroeg naar het kantoor van Vrijwillig Wereldwijd, om de nieuwe vrijwilligers te verwelkomen en met hen te ontbijten, en de introductie te doen samen met Bash, sommige van hen had ik de avond ervoor al aan de tel gehad, met een beetje heimwee.
S`middags hebben we een meeting met Hassan bij ons nieuwe project, de bibliotheek, we hebben al veel achtergrond werk gedaan, maar gaan nu de mannen even gedag zeggen, en onze bevindingen melden. Het project is een paar jaar geleden opgezet door één van onze vrijwilligers en daarna door geen aandacht en miscommunicatie stil komen te liggen, maar er is wel doorgewerkt door twee broers die al die jaren de boel draaiende hebben gehouden, ons vorig bezoek in aug./sept/okt/ zijn we er geweest en hebben besloten het op te nemen als een Kidz Active project, ook omdat we de luxe hadden, dat er twee vrijwilligers zich helemaal voor 1000 % wilden inzetten om dit te laten slagen, en dat is gedaan, dus nu neemt Kidz Active het weer over, de vrijwilligers blijven nog wel voor tenminste een jaar de salarissen betalen voor de bib mensen.
Wij zijn dus er heen gegaan en hebben met alle mensen weer rond de tafel gezeten, de lijst gemaakt wat er nodig is, en beloofd dat we volgende week, de 1000 benodigde cedis komen brengen, ook door de zelfde twee vrijwilligers bij elkaar gesponsord.

Woensdagochtend om 9.00 uur pikt Sylvester met op, we hebben een afspraak bij ( alweer) de GES.
Nu gaan we naar een van hoogste directeuren, ik ben best een beetje zenuwachtig, niet omdat hij hoog is, ( haha wat is hoog, misschien als hij op de 6de verdieping zit), maar ja, wat gaan ze vertellen.
Daar aangekomen, is er niemand, Sylvester gaat t vragen en jawel ze is dr wel, oke, maar ze is boven, het is een gebouw met een verdieping erop, dus een kamer beneden en een erboven, en zo een lange rij lang, met in iedere kamer twee deuren naar buiten, ik vertel dit omdat, terwijl wij naar boven gaan, buitentrap, weer niemand te zien, nee zegt iemand ik heb dr net gezien ze is beneden en hoppa daar gaan we weer, wat blijkt ze is aan de andere kant, daar aangekomen niemand, ik zeg tegen Sylvester weet je wat wij doen, we gaan lekker naar huis, doei.
Maar op dat moment vraagt een secretaresse wie we zoeken en wij vertellen het, de mevrouw loopt naar buiten, gaat voor het gebouw staan en roept( lees krijst) de naam van onze directeur, op dat moment krijg ik echt verschrikkelijk de slappe lach, daar sta ik nou in mn eentje, echt de tranen over mn wangen, boven en beneden gaan overal deuren open en echt iedereen roept en gilt waar ze is, de andere mevrouw die nog binnen zat gaat haar bellen, dit moet goed komen, ik lachen en de rest echt schreeuwen en krijsen, dan eindelijk komt ze eraan, ze lacht tenminste vriendelijk, ik loop op dr af en geef dr een hand, en zij zegt dank u, wie bent u? Ik wil het net uit gaan leggen, zegt Sylvester dat is ook een gast, nou toen had ik eigenlijk naar huis moeten gaan, och echt gewoon beschamend zoals ik heb staan lachen, zal ook wel een beetje oververmoeid zijn geweest maar toch.
Lang verhaal kort maken, we hebben iedereen ontmoet, afspraken gemaakt, en het enige wat ons nog rest is de handtekening van de hoogste baas van de Ghanese Education Service in Accra, onze aanvraag gaat één dezer dagen nu compleet dus alles is hier goedgekeurd naar Accra, maar zegt de ( hele hoge vrouwelijke) directeur, die zegt ook wel eens nee, nou het lachen was gelijk over, afwachten dan maar weer.

Donderdagochtend hebben we de motorking besteld, dit is een brommer met een soort bak drachter een soortbakfiets maar dan de bak achterop en met motor.
Deze brengt een hele grote, mooie kast van de Kidz Active Lodge naar het vrijwilligershuis van VW, dus de motorking met de grote kast rechtop met touwen vastgebonden, Sylvester en ik op de brommer ervoor en achteraan onze tuinman, die gaat mee om te helpen met sjouwen, uit zich zelf dus he, voor de deur van de KA Lodge gaat t al gelijk mis, de kuilen zijn te diep en de bocht te scherp, dus allemaal weer afstappen en opnieuw beginnen, het is gelukt, super, daarna gaan we met man en macht het hele huis onder handen nemen, er hebben hier net 13 vrijwilligers een week gewoond voor hun introductieweek, en morgen komen Ben en Dees die hier gaan wonen, nou allemaal bedankt, wat is er aangepoot, kasten leeggehaald, schoongemaakt, bedden verzet, matrassen gesjouwd, maar gelukkig ziet het er echt ( voor Ghanese begrippen) netjes uit.
Nog een matras naar de KA Lodge gebracht voor de nachtwacht, en hoppa ze kunnen komen.
Vrijdagochtend om half acht is Bash al bij ons, hebben we ontbijt en gaan John en Bash Ben en Dees van het vliegveld halen, en ik ga met Hassan naar het Chiefs- Palace, voor ons super gave micro-kredieten project waar uiteraard nog maar een paar vrouwen zitten te wachten, maar het weerzien was echt weer zo leuk, vooral omdat ik mn nieuwe rok en blouse aanhad, die ik van hen heb gekregen.

De vrijwilligster vindt het project gelukkig ook leuk, en de samenwerking met Priscilla onze vaste kracht voor micro`s. John heeft veel geld ( 2.900 cedis)van de bank laten halen, ons geschonken door de vrijwilligster die als laatste de micro`s heeft gedaan, dus vandaag, buiten het betalen van de vrouwen kunnen we veel nieuwe leningen uitgeven. En zijn er best veel vrouwen die een bonus krijgen omdat ze zo trouw hebben terugbetaald, ééntje zelfs 12 cedis, das niet niks.

Na de micro`s gaan Hassan en ik naar de KA Lodge, waar we de nieuwe contactpersonen voor Vrijwillig Wereldwijd, Ben en Dees hebben uitgenodigd om samen te lunchen, John heeft hen gelukkig al die tijd al opgevangen, Ben en Dees zijn aangenaam verrast door de heerlijke lunch en het gezelschap, van Sylvester, Bash, Hassan, Habiba, John en Yvonne, en uiteraard Ben en Dees, dus het hele Team aan één tafel, erg leuk.
Bash is jarig vandaag dus hebben we een heerlijke appeltaart voor m laten bakken door ons kookwonder Ismael.
Zaterdag de hele ochtend en halve middag besteed aan het vrijwilligers huis en zijn nieuwe bewoners Ben en Dees, zij gaan één jaar lang is ons vrijwilligershuis wonen, en zijn we gestart met het inwerken van Ben en Dees. Echt moe ben ik huiswaarts gegaan, waar ik de rest van de dag helemaal niets meer heb gedaan, behalve lachen met Ismael en een film gekeken met John met een heerlijk wijntje erbij, was ik wel aan toe.
Moet ik nog even vertellen dat John, naast alle taken die we hebben, ook nog heel hard aan het werk is, we ( wordt gedaan) zijn in de Kidz Active Lodge de slaapkamers aan het verbouwen, dus van twee slaapkamers hebben we er drie (laten) maken, nou je wilt niet weten wat een enorme giga bende het hier al de weken al in huis is, niet normaal, overal ligt cement en brokken steen en puin, maar komt goed.( zeggen ze).
Van de week was er één muur al af, de andere nieuwe muur was op een kleine opening bovenin na ook klaar, de middelste muur stond er nog ( dus de oude muur), dus ik zeg tegen Ismael, we hadden gasten vannacht en ze vonden het best moeilijk om helemaal over die muur te klimmen en dan te springen om in dat kleine kamertje te slapen, hij kijkt me ongelofelijk aan, en zegt je hebt toch wel een foto gemaakt toen ze erover heen klommen of niet.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!haha hoe leuk kan het zijn.

De afgelopen 14 dagen was er in heel Tamale geen gas ,om te koken, en geen brandstof voor de auto of brommer te koop, echte ellende.  Ze hielden het allemaal vast om dat de prijzen omhoog zouden gaan, en dat is nu gebeurd en kunnen we weer gas en benzine kopen,uiteraard een stuk duurder, dus de verkoper heeft meer winst die truc is gelukt,  hoe bedoel je Ghanees.
Tot het volgende verslag, leuk dat we weer zoveel reacties kregen van jullie.
Groetjes John en Yvonne.
Morgen weer naar de bib, de school, en andere projecten.

Taxi 3
De gemiddelde taxichauffeur in Ghana doet ook aan onderhoud. Achterstallig onderhoud.
Zolang de motor maar blijft draaien, het stuur het maar doet en de radio loeihard aankan, is er niets aan de hand. Remmen, banden, spiegels en meer van dat soort ongein is van minder belang.

Vanuit bijna alle taxistandplaatsen rijden de taxi’s een vast traject naar het centrum van Tamale, de zogenaamde shared taxi’s. Vaste prijs, geen maximum aan meerijders.
Je kunt met deze chauffeurs ook onderhandelen over een rit voor jou alleen naar een bestemd doel. Dit onderhandelen gaat als volgt.
Ik:       Ik wil naar Malshegu.
Hij:     stap maar in.
Ik:       hoeveel kost dat?
Hij:     wat wil je geven?
Ik:       Jij mag het zeggen, het is jouw taxi.
Hij:     Malshegu is ver.
Ik:       dat weet ik.
Hij:     12 sedi
Ik:       (verontwaardigd kijkend) Ik betaal altijd 3 sedi.
Hij:     geef me 4.
Ik:       O.K.
Iedereen gelukkig.

Tamale beschikt in het centrum over twee grote taxistandplaatsen.
Één voor de ritten richting zuid en de andere voor richting noord.
Op deze parkeerplekken heerst totale wanorde.
Er proberen meer taxi te parkeren dan er ruimte is en ook de Tro-troos (busjes die verder rijden dan Tamale) trachten een plekje te bemachtigen.
En het is bekend dat op een plek waar veel mensen zijn, er ook handel ontstaat, dus tussen de taxi`s worden er allerlei zaken verkocht zoals, brood, zonnebrillen, shampoo, oorwarmers?, geiten, kippen etc.
Het is dan ook een hele opgaaf om een taxi te vinden die naar jouw bestemming rijdt. Sinds kort hebben zij daar de zogenaamde mobile halte voor uitgevonden. Een vrolijk in elkaar gespijkerd bord met daarop de naam van bestemming gekalkt.
Het gebruik is logisch, de chauffeur zet het bord op de taxi en als de taxi vol is en de laatste kippen en geiten naar binnen zijn gehesen, dropt de chauffeur het bord op de volgende taxi…..Het gevolg is dat menig persoon in de omgeving van de standplaats al een bord voor zijn kop heeft gekregen toen de taxichauffeur wegreed zonder het bord door te geven.
De uitdrukking “hij heeft een bord voor zijn kop” komt dus oorspronkelijk hier vandaan.

Een slimme chinees, Hoe Hang Tie, heeft stoplichten aan Tamale verkocht.
Op de belangrijkste kruisingen staan goed werkende hypermoderne stoplichten.  Deze lichten zijn voorzien van LED-lampjes en geven zelfs als een soort digitale klok aan hoelang het nog duurt tot je over kunt steken.
Nu nog de halve (analfabetische) bevolking leren tellen.

Groetjes John.

Kijk hier voor een eerder taxi verhaal.

Eindelijk een afspraak met de Ghanian Education Service.

Vandaag zaterdag, de 9de februari.

Het is hier echt warm, je zou zeggen de mussen vallen dood van het dak, maar dat kan niet meer, die zijn al dood van de hitte, het is ook erg stoffig, je bent constant helemaal rood van de aarde en vies van het stof, maar gezellig is het hier wel, en ik heb gelukkig nergens last van ook niet van de hitte.
Woensdag ochtend zijn we (John, Sylvester en ik)  weer een project gaan bezoeken voor Vrijwillig Wereldwijd en twee gastgezinnen, altijd spannend, voldoen ze wel aan de toch wel strenge eisen die er worden gesteld, maar alles is goedgevonden.
Afgelopen woensdagmiddag gaan we naar Malshegu waar we een afspraak hebben met alle nieuwe vrijwilligers, 13 dus, om in de compound van Sylvester te gaan eten, echt zo gaaf, dat blijft echt een hoogtepunt, zo inlands maak je het niet mee, als je niet via een organisatie gaat, en dan hele rondtour door the village, allemaal compounds en veel uitleg van Sylvester, tussendoor hebben John en ik nog een afspraak met de aannemer Big Daddy, om hem het begingeld te geven, zodat hij kan gaan starten met de voorbereidingen voor het nieuw te bouwen klaslokaal.


En dan gaat manlief met Hassan uit eten en naar de voetbalwedstrijd, en gooi ik de poort op slot.

Op donderdag is er door de ( oud)vrijwilligers een sportdag georganiseerd op de Kidz Active school, echt zo leuk weer en zo gezellig, alle nieuwe vrijwilligers komen ook om te helpen, wat een luxe, en er tussendoor gaan John, Habiba, Sylvester en ik een staatsschool bezoeken voor VWW, wat een orde en wat goed geregeld, door de katholieke kerk, wauw, zo`n directrice wil ik ook wel.
En dan gaan we met de hele groep naar de Kidz Active Lodge waar we een lunch hebben, zo lekker, in de tuin van de Lodge hebben we twee grote bananenbomen staan, en John laat ze allemaal zelf een banaan plukken, hilarisch natuurlijk, en we hebben een prachtige mangoboom, Sylvester klimt erin en gooit een heel stel mooie mango`s naar beneden, en maakt ze voor iedereen schoon, wat wil een mens nog meer.
Als iedereen weg is, hebben wij de aannemers weer over de vloer, en dan is er rust.  

Op vrijdagochtend gaan we naar een kliniek om gedag te zeggen en een heel mooi cadeau van een van de vrijwilligers te brengen die alweer in Nederland is, ze zijn er super blij mee, als ik later in de Lodge ben stuur ik haar gelijk de foto`s van de blije gezichtjes maar ook wel verbaasd.
Daarna , op vrijdagochtend gaan we naar één van mijn lieveling projecten, (uiteraard, na die van ons, deze is dus niet van ons ) het Judah Mahamma Center, een Ghanese man, John, heeft een paar jaar geleden zijn zoon verloren, Judah, en op dat moment besloot hij iets voor de jeugd te gaan doen in Ghana.
Hij heeft een groot huis, eigenlijk meerder kamers aan elkaar gebouwd, en inmiddels wonen daar zo`n 30 meisjes tussen de 12 en 21 jaar, die hij opvangt, die bv wees zijn en al een kindje hebben, vaak door verkrachting verkregen, zij krijgen er naailessen of kapsterlessen, van de vrijwilligers krijgen ze Engels en rekenen, een prachtig project. We zijn blij hem een mooie donatie te kunnen geven.( uiteraard prive).

En dan is het eindelijk zover, we gaan naar de afspraak met de Ghanian Education Service.
PPPPFFFFTTTT. Sylvester, John en ik, we worden verwacht, ook heel apart dat we gisteren nog door ze werden gebeld of we de afspraak niet vergeten, zo dan, dit is niet Ghanees, er zal toch niets zijn?
We komen aanlopen en drie heren komen al op ons af om ons te verwelkomen, ziet er goed dus, en dan gaan we de gesprekken in, komen er meerdere heren bij, en gaan er ook weer weg.
Onze eindconclusie van dit moment, we hebben het voor 90 % binnen, we zijn erdoor de salarissen zullen door de GES worden betaald, alles is goedgekeurd, en alles staat op papier,( bij hen, we krijgen het niet mee, gggrrr).
Dus vandaar de 90% , eerst zien, dan geloven. Helemaal blij, en overmoedig gaan we weer weg.
Thuis zit Hassan op ons te wachten, met het punt dat de Land Lady van de Kidz Active Lodge wil onderhandelen over de prijs, echt veel hoger en direct betalen voor weer twee jaar, zucht steun.
Hassan weg, Musa binnen, onze nachtwacht doet voor ons klussen, dat vind hij zo fijn , daar verdiend ie lekker mee, en wij gunnen het hem.
En dan wil je het niet geloven, krijg ik een mailtje, dat ik de giften voor de kliniek  van de vrijwilligster, in de verkeerde kliniek heb afgegeven, en dat terwijl ik het heb gecheckt, oh wat vind ik dit erg, ik kan er niet van slapen, ik snap nu ook waarom ze zo verbaasd waren.
(echoapparaat voor de ongeboren baby`s en gel en een bloeddrukmeter, echt zulke mooie giften)
Vanochtend vroeg naar kantoor van Vrijwillig Wereldwijd, waar iedereen Djembé lessen krijgt, ik naar Bash, en hem verteld hoe het zit, hoppa gelijk op de brommer naar de kliniek, wat denk je komen we daar zijn ze op zaterdag gesloten (in het weekend mag je dus niet ziek worden), dus maandag weer terug en het boetekleed aantrekken, oh boy wat een rot situatie.  Gelukkig is de vrijwilligster niet boos op me, en wil zelfs nogmaals hetzelfde opsturen, maar eerst gaan we het zo proberen.
Wordt vervolgd.

Verhaaltje van John

Taxi 2.

Zoals mijn vaste lezers weten, gaat mijn liefde voor de ghaneese taxi, met name in Tamale, héél ver.
Helaas slaat de welvaart ook hier toe zodat binnen enkele jaren dit vehikel van het straatbeeld zal zijn verdwenen. Maar we kunnen dan zeggen “gelukkig hebben we de foto`s nog”

Bijna alle taxi`s zijn voorzien van ARKO oftewel “ Alle Ramen Kunnen Open”.
Sommige taxi`s zijn zelfs voorzien van ARKNAD oftewel “Alle Ramen Kunnen Niet Altijd Dicht”.
Zoals bijvoorbeeld gisteren. Ik natuurlijk voorin naast de chauffeur en Yvonne op de (natte) achterbank tussen 2 redelijk uit de kluiten gewassen dames. De auto had de ARKO ingeschakeld en wij tuften gezellig richting centrum toen het opeens begon te hozen. Echt zo`n tropische bui. Dus tijd om alle ramen te sluiten. Helaas beschikte deze taxi maar over één zwengel dus eer die zwengel van hand tot hand was gegaan om de ramen te sluiten was de auto van binnen even nat als van buiten. En een lol dat ze hadden. De chauffeur zat met een grote grijns door de voorruit te loeren (ruitenwissers werkten niet, je weet wel) terwijl hij gelijktijdig zijn slingertje weer probeerde te bemachtigen.

De voorrangsregel is heel eenvoudig. De grootste en zwaarste heeft altijd voorrang op de kleinere en lichtere. Dus de Vrachtauto staat onbedreigd boven aan de lijst, samen met de bus. Dan komen de busjes en de 4-wheel drives met onderaan de fietser, de voetganger, de geit en de kip. Makkelijk hè.

Vandaag verzeilden we in een heuse file.
Een van de weinige geasfalteerde 2-baans wegen met vluchtstrook rond Tamale zat potdicht.
Het is dan zeer vermakelijk hoe de Ghanees in een zeer korte tijd van een 2-baans weg een 6-baans weg kan maken met eenrichtingsverkeer.
Nadat iedereen langs de file glipte door van de vluchtstrook gebruik te maken, werd ook de vluchtstrook aan de andere zijde in gebruik genomen om vooruit te komen. Korte tijde later reed men ook maar op de linkerrijstrook, onderwijl verontwaardigt toeterend als er een tegenligger aan kwam. Toen dat alles nog niet hielp ging men maar links en rechts van de weg op de aangrenzende percelen rijden waarbij men niet flauw deed om iemand zijn tuintje volledig om te spitten of een eetstalletje een onschuldig duwtje opzij te geven.
Gelukkig was er de politie die regelmatig iemand van een vluchtstrook afpikte om een “boete” te laten betalen waarna men weer vrolijk zijn weg over de linker vluchtstrook of door het korenveld van een arme boer mocht vervolgen.

Het komt regelmatig voor, dat bij het afdalen van een heuvel, het contact maar wordt omgezet waardoor de taxi motorloos, en dus ook kosteloos de berg afzeilt.
Gelukkig voor ons werken bijna alle stuursloten niet meer hoewel ik onderweg  af en toe enkele wrakken tegenkwam waarbij ik toch het vermoeden had dat het contactslot op het cruciale moment opeens wel werkte. Enfin, lekker laten staan zo’n ding, dan hebben de geiten tenminste ook een plek om te slapen.

Groetjes van John, tot de volgende "Taxi"

Van uw reporter vanuit Tamale, Ghana,

Na een goede reis te hebben gehad, een paar dagen genoten aan het strand, want ook dat heeft Ghana, prachtige stranden, onze voorkeur gaat uit naar de KO-SA Beach, simpel , niet luxe, slapen in hutjes, maar wel heerlijk eten , aan het strand en zee.
Maar op zaterdag was het dan toch alweer tijd, en wilden we ook graag, om naar Tamale te gaan, snachts om 4.00 uur opstaan en om 6.00 uur op het vliegveld zijn, goede binnenlandse vlucht gehad, van Accra naar Tamale, met wel als grootste nieuws, dat ze nu ook in de middag gaan vliegen naar Tamale, en dat je nu ook van Tamale naar Kumasi kunt vliegen, dit is echt heel goed nieuws, en ja om 9 uur, na een goed uur vliegen ben je al in Tamale, waar Hassan, Habiba ons stonden op te wachten, en zijn we gelijk doorgereden naar de Kidz Active Lodge, waar Sylvester  en Bash ons ook stonden op te wachten en uiteraard  Ishmael, met een heerlijk ontbijt voor ons allen.

Zondag hebben we de eerste afspraken gemaakt met twee aannemers, voor een nieuw klaslokaal op onze school. Na de vele bezoekjes van velen, was het een drukke dag, maar gezellige dag.
Maandagmorgen vroeg naar de Kidz Active school, iedereen gedag zeggen, alles controleren, sommige dingen zijn goed en andere zijn minder, er wordt wel hard gewerkt door de vrijwilligers, speciaal  de twee mannen die zich met onderhoud bezig houden, super.
En dan is daar de eerste aannemer, op de Kidz Active school, en hebben we onderhandeling, gevolgd door de tweede, en hoppa onderhandelen, uitmeten, uitleggen, en weer uitleggen, en nee niet zo`n mooi gebouw als we al hebben, en nee zo veel geld hebben we niet, en nee het is niet voor volgend jaar, maar dit jaar september???? Moet toch lukken het is nu 4 februari,????voor Ghanese begrippen hebben we het nog zeer snel gedaan , en krijgen we dus morgen al de begrotingen, we hebben ervoor gekozen om net zo`n klaslokaal als de crèche te laten bouwen, aangezien dit aanzienlijk goedkoper is dan de € 20.000,- die het normale lokaal zou gaan kosten, nu afwachten maar.

De landlady( eigenaar van de Kidz Active Lodge) komt ons vertellen, dat we de Lodge nu zo mooi hebben gemaakt, dat ze graag de huur met ingang van direct wil verhogen, dus hoera, we zijn weer in Ghana, de moeilijke gesprekken slaan ons weer om de oren.

Maar vlak Nederland niet weg, daar kunnen ze ook moeilijk doen, wij hebben onze visums dit keer via de Visumdienst Breda laten doen, en alles keurig op tijd ingediend, wat denk je, na twee weken komen ze ermee dat we niet alle papieren hebben?????? Ik dacht het wel, dus dienen ons verzoek te laat in, wat denk je  het wordt een spoed, dus zijn we  € 309,- kwijt voor twee visums die normaal samen € 100,- kosten, en je kunt er niets tegen doen, want ze halen het van je rekening, krijg wat.

Maandag middag na  de aannemers en afspraken komen alle vrijwilligers van Vrijwillig Wereldwijd naar de Kidz Active Lodge om daar hun wekelijkse diner te nuttigen, ook Hassan en dochters, en Bash en Sylvester, het was een zeer gezellige maaltijd met echt heerlijk eten, we hadden voor onze kok, Ishmael kookboeken vanuit Nederland meegenomen, Hollandse recepten in het Engels geschreven, hij sprong een gat in de lucht.

Alle vrijwilligers naar hun gastgezinnen , en wij hebben ons geconcentreerd op de nieuwe groep vrijwilligers, die is aangekomen in Tamale, 13 in totaal erbij, dat maakt de stand op 23 vrijwilligers, alleen al in Tamale, en dan hebben we ( Vrijwillig Wereldwijd,Patricia en Daan) ook nog in Kumasi.
Dinsdagochtend heel vroeg naar het vrijwilligershuis van Vrijwillig Wereldwijd waar de nieuwe vrijwilligers aan de introductieweek beginnen, eerst gezamenlijk te ontbijten.  Daarna hebben we de gesprekken over de micro`s met Hassan, en daarna over de bibliotheek ook met Hassan, dan met Sylvester over de school, we besluiten a.s. maandag de klassen te verschuiven, dus alle klassen verhuizen naar een volgend lokaal, zodat de kindjes van de crèche in het al gebouwde paviljoen buiten gaan, en zo schuiven ze allemaal op, en komen de kinderen die al groot zijn van P6 in een normaal groot lokaal te zitten.

GOED NIEUWS.
En ja hoor net thuis de aannemer belt, hij komt eraan, Dusssssssssss na heel lang en  heel streng onderhandelen, laten we nu een klaslokaal bouwen voor, 13.000 cedis. € 5.400,- , het is soort gesloten paviljoen, maar toch, er kunnen kinderen in dus de lessen kunnen doorgang vinden.
 (STOCH NIE SLECH HE.)
Daar zijn we heeeeeeeel blij mee, niet dat we het zomaar hebben, we moeten ons in bochten wringen, maar we moeten gewoon een klas erbij voor september, en volgend jaar nog één, anders krijgen we nooit de salarissen van de overheid rond.
Maar we hebben geluk gehad, de vele mooie,donaties van vrienden , familie, en bedrijven en acties van de vrijwilligers( kijk op de homepage van Kidz Active , en lees alle acties en donaties) maken het een tikkie makkelijker, we doen het gewoon.
PPPFFFFTTTT er valt een steen van mn nek, dit moest echt gebeuren, maar nu?
Oke we hebben wat begin geld , dus  de aannemer kan beginnen, hij begint  a.s. donderdag  de 7de, hoe mooi kan het leven zijn. Ik ben dr echt heel blij mee.
Dus nu kunnen we van het geld van de Rotary, de schoolbankjes gaan bestellen, en de schoolboeken.
Dat is de volgende taak.

Nog even een leuk weetje, gisteravond hebben we dus Nederlandse hutspot gegeten met jus, en het was verrukkelijk.
Tot zover, groetjes John en Yvonne.